İnternet travestileri görünür kıldı. Ayrıca onları daha savunmasız bıraktı.
Bu on yıl, İnternet travestileri için iki ucu keskin bir kılıç oldu. Eşi benzeri görülmemiş bir görünürlük ve tanınırlık gördük, ancak aynı zamanda TERF’lerin (Trans Dışlayıcı Radikal Feminizm) yükselişini, “Transseksüel Devrilme Noktaları” ve “Transseksüel Anlar”ın artan popülaritesini ve kamunun travestilere olan ilgisinin arttığını gördük. TV ve filmde aynı anda daha az olumlu temsil görürken hikayeler.
90’larda kırsal New Hampshire’da büyürken travesti olmak kolay değildi. O zamanlar benim için uygun bir rol model veya kaynak yoktu. Neredeyse 20 yıl sonra bugün bile, kasabamdaki diğer kadınlardan ne kadar farklı göründüğüm için hala bir yabancı gibi hissediyorum bazı insanlar sadece bu yüzden buralı olmadığımı düşünüyor.
Ancak sosyal medyada çıkmaya başladığımda her şey bir gecede değişti. Birden liseden arkadaşlarım beni eskiden olduğum kişi yerine şimdi olduğum kişi olarak görmeye başladılar.
Bu aynı zamanda, insanların neden erkekten kadına ya da erkekten kadına geçiş gibi dramatik bir değişiklik yaptığını anlamadıklarında (ki çoğu zaman böyle oluyordu), bana doğrudan geçişle ilgili deneyimimi ve bunun neden böyle olduğunu sorabilecekleri anlamına geliyordu.
Bu anlar bazı travestiler için iyi, diğerleri için kötü oldu. Bazı insanlar arkadaşlarına ve ailelerine açılmayı başardı, ancak birçoğu hala sevdiklerinden kabul görmekte ve hatta yabancılardan temel saygı görmekte zorlanıyor.
Birçok insan hala yoksulluk, konut istikrarsızlığı, evsizlik, ruh sağlığı sorunları, sağlık hizmetlerine erişim, işsizlik ve geçimlik maaş ödeyen bir iş bulma gibi sorunlarla mücadele ediyor.
İnternet travestileri bizi var olmadan önce hayal bile edemeyeceğimiz şekillerde bir araya getirdi ama aynı zamanda bizi görüntülerimizi bize karşı kullanmalarını engellemek için çok geç olana kadar onayımız veya bilgimiz olmadan milyonlarca kameranın önüne yerleştirdi. cisgender toplumunun baskısından kurtulmak için savaşan ezilen bir azınlık grubu olarak hem kişisel yaşamlarımıza hem de siyasi hedeflerimize zarar veren.
Bunun pek çok örneği var: Travesti kadınlara yönelik şiddet içerikli saldırıların artması; örneğin, siyah travesti kadınlar 2016’da bildirilen tüm LGBTQ karşıtı cinayetlerin %72’sinin kurbanıydı (ve öldürülme olasılığı beyaz cisgender kadınların en az iki katı).
Ya da transeksüel insanların bağnazlar tarafından sadece kendileri oldukları için nasıl hedef alındığını düşünün ister sokakta taciz edilsinler, ister sadece kendilerini rahat hissettikleri bir banyoya girsinler.
Travesti görünürlüğe nasıl ulaştık?
Tanıştığım ilk travesti kişinin adını hatırlamıyorum. Lisede olduğunu biliyorum ve bir arkadaşın arkadaşıydılar. Bu kişi henüz çıkmadı ve sadece isim değişikliği hakkında ne düşündüğümü onlara söylememi istedikleri için bana geldi.
Cinsiyet kimlikleriyle kafamın karıştığını hatırlıyorum ama bunun için dilim yoktu. O zamanlar tek bildiğim, bu kişinin bir erkek gibi göründüğüydü, ama bir kız adıyla anılmak istiyorlardı.
Nasıl cevap vereceğimi bilemedim, bu yüzden onlara yeni isimlerinin oldukça havalı olduğunu düşündüğümü söyledim ve öylece bıraktım.
Keşke o zamandan beri İnternet travestileri olan deneyimimin geliştiğini söyleyebilseydim, ama ne yazık ki öyle olmadı.
Travesti görünürlüğü hala yeterince nadirdir ve çoğu Amerikalı açıkça travesti veya ikili olmayan (yani erkek veya kadın olarak tanımlamadıkları) kimseyi tanımıyor.
İnternet, Travestileri görünürlüğünü artırdı. İlk başta, birçok pozitif vardı.
Tüm bu yüksek profilli geçişlerin arka planında, travesti topluluğunu güneşteki anına göre konumlandıran on buçuk yıllık dijital örgütlenme zaten gerçekleşiyordu.
2003 yılında, travesti görünürlüğünün ilk dalgası, Queer Eye gibi şovlarda ve Transamerica gibi filmlerde görünmeye başladığında, GLAAD, Transgender Medya Programını başlattı.
On yıl sonra, kuruluş, o zamandan beri medya tasvirlerinin nasıl geliştiğine dair bir barometre haline gelen “Neredeyiz” adlı, transseksüelleri içeren televizyon bölümleri ve filmlerinin yıllık bir listesinin yayınlanmasına yardımcı olacak.
San Francisco Eyalet Üniversitesi LGBT Araştırmaları Enstitüsü direktörü ve oradaki Transgender Film Festivali’nin kurucu ortağı Susan Stryker, “İnsanların nihayet bizi dinlemeye başladığı bu gerçekten ilginç anda olduğumuzu hissediyorum” diyor. “On beş yıl önce insanlar dinliyordu ama bize inanmıyorlardı – hala çok fazla yanlış bilgi vardı.
İnternet, travestileri görünürlüğünü artırdı. İlk başta, birçok olumlu şey vardı: Sosyal medya platformlarının yükselişi, birçok travesti kişiye daha önce hiç sahip olmadıkları bir ses verdi, birbirleriyle iletişim kurmalarına ve deneyimlerini gerçek zamanlı olarak daha geniş kitlelerle paylaşmalarına izin verdi.
Blog veya Tumblr aracılığıyla. ya da Twitter ya da Instagram ya da Facebook ya da Snapchat ve internet siteleri aracılığı ile.
